دكتر علي نهاوندي (دکتری که به بند بند قسم نامه بقراط ، جامه عمل پوشانید)

دكتر علي نهاوندي در سال 1293 در يك خانواده روحاني و ريشه دار ايراني، در چهارراه حسن آباد تهران ديده به جهان گشود. پدرش حاج علي اكبر نهاوندي از معممين عصر قاجار و يكي از بازماندگان جنبش مشروطه بود كه در دوره رضاشاه خلع لباس و به اصطلاح مكلا شده بود.
اين پزشك متخصص و جراح حاذق ايراني جزو اولين فارغ التحصيلان دانشكده طب دانشگاه تهران بود كه پس از گذراندن دوره تخصص چشم پزشكي به استخدام شركت نفت جنوب درآمد.
نهاوندي در سال 1327 به آبادان رفته و پس از قطعي شدن مراحل استخدام، به مسجدسليمان كه درآن روزگار در اوج رونق و شكوه بود، اعزام شده بود تا پيشقراول نخستين پزشكان ايراني جايگزين كادر درماني هندي تبار و انگليسي بيمارستان نفت شود؛ زماني كه او به مسجدسليمان وارد شد 34 سال از زمان تاسيس بيمارستان نفت به دست دكتر "يانگ" مي گذشت و تا آن زمان اداره تمام امور بيمارستان همچنان به دست خارجي ها انجام مي شد. 
دكتر نهاوندي از آن تاريخ به مدت 50 سال در زادگاه نفت، رحل اقامت افكنده و علي رغم تمامي نابساماني ها تا سال 1376 خورشيدي، در آن سامان باقي ماند تا به رسالت پزشكي خود مطابق با بند بند قسم نامه بقراط ، جامه عمل بپوشاند؛ او تا سال 51 شمسي تنها متخصص چشم در مناطق نفتخيز جنوب بود با اين وجود رسيدگي به حال خيل بيماران محروم و مردم تنگدست ساكن سرزمين نفت را پاسخي روشن به نداي وجدانش مي دانست و تا آخرين روزهاي عمرش به اين باور پايبند بود . 
وي درباره اقامت طولاني خود در مسجدسليمان و همچنين در توجيه ادامه اين روند پس از بازنشستگي، مي گويد:" ابتدا جذب و شيفته بافت صميمي اش شدم و مردماني كه آدم شناس بودند و بين خوب و بد فرق مي گذاشتند. بعدها به خاطر محروميتي كه شاهدش بودم ،تصميم گرفتم همانجا بمانم .احساس مي كردم به حضورم نياز دارند." به هرحال نيم قرن خدمت دكتر نهاوندي در منطقه محروم مسجدسليمان آن هم بدون چشم داشت مادي ، درس خوبي براي پزشكان جوان امروزي است تا همچون اسلاف خود شرافت پزشكي را در خدمت به مردم و مناطق محروم ديده و اين حرفه مقدس را صرفا دستمايه رسيدن به ثروت و آسايش خود قرار ندهند. 
علي نهاوندي در دهه هاي 30 و 40 به همراه يكي دو تن از پزشكان ايراني بيمارستان نفت مسجدسليمان براي مبارزه با بيماري تراخم  كمر همت بسته و تا ريشه كني اين بيماري فراگير در سرزمين هاي نفتي جنوب از پاي ننشست.
او با شجاعتي مثال زدني سوار برهواپيماهاي 4 باله راپيد كه از زمان جنگ جهاني در ايران باقي مانده و در اختيار شركت نفت انگليس و ايران بود، هفته اي دو يا سه بار به مناطق نفتي اهواز، هفت كل، نفت سفيد و آغاجاري سفر كرده و بيماران و افراد دردمند را مداوا مي نمود.
دكتر نهاوندي در طول 50 سال اقامت خود در مسجدسليمان تنها يك بار به مدت طولاني شهر محبوب خود را ترك كرد و آن زماني بود كه از طرف شركت براي تكميل دوره تخصص خود به انگلستان سفر كرد و حدود يك سال بعد مجددا به مسجدسليمان برگشته و خدمت به هموطنانش را از سر گرفت.
او در جريان خلع يد و پس از خروج دسته جمعي انگليسي ها، با كمك چند دستيار و پرستار  مانع از توقف كار بيمارستان نفت مسجدسليمان شد و با وجود اينكه در اين دوره تاكيد زيادي بر قطع ارائه خدمات به افراد غير شركتي مي شد،او بي اعتنا به دستورات ابلاغي از مركز، همچنان بين بيماران شركتي و غير شركتي تفاوتي قائل نمي شد تا جايي كه ادامه اين شيوه، براي مدتي رابطه او ومديران بهداشت و درمان نفت را شكرآب نمود. اما نهاوندي علي رغم همه فشارها، تا پايان دوره خدمتش، يك روز در هفته را به مداواي بيماران نيازمند اختصاص داده و به وظايف و تعهدات حرفه اي خود عمل مي كرد.
پس از پيروزي انقلاب اسلامي و آغاز جنگ تحميلي ، دكتر كه در اين زمان دوران ميانسالي را پشت سر گداشته و انتظار مي رفت به مناطق امن پناه ببرد، در مسجدسليمان ماند و به درمان مجروحان جنگ و بمباران هاي پي در پي دشمن پرداخت ؛ در اين دوره گاه به دليل كمبود كادر درماني دكتر نهاوندي در نقش پرستار ،امدادگر و تكنسين راديولوژي نيز ظاهر شده و گاه بيماران را به دوش كشيده و يا برانكارد جابجا مي كرد.
دكتر علي نهاوندي از تبار نسل اول پزشكان ايراني است كه با آميزش حرفه پزشكي و مددكاري اجتماعي ، اين حرفه را شرافت بخشيده اند.او به همراه دستيارانش در سالهاي قبل از انقلاب اسلامي ، تمام سرزمين هاي نفتخيز جنوب را زير گام هاي خود درآورده و به معاينه خانه به خانه بيماران شتافته و آنگونه كه ذكر شد بيماري شايع  تراخم را كه در آن روزگار اپيدمي شهرهاي جنوب بود ريشه كن نمودند. 
به نظر مي رسد او با 5دهه خدمت رايگان، ساده زيستي و به اصطلاح قاطي شدن با مردم ساده كوچه و بازار ،ضمن انتقاد به مقررات تبعيض آميز كارگري-كارمندي،به نوعي اشرافيت طبقه حاكم بر صنعت نفت در رژيم گذشته را نيز به ريشخند مي گرفت و شايد هم مي خواست بخشي از جفاي رفته بر مردمان ساكن شهر نفت را جبران نمايد.
اما ويژگي هاي شخصيتي استاد نهاوندي و علايق و دلبستگي هاي شخصي او نيز بسيار جالب و خواندني است: او موسس باشگاه سواركاران مسجدسليمان بود.در جواني در مدرسه دارالفنون فرانسوي آموخته و قبل از ورود به دانشكده پزشكي مدتي تعليم و تدريس زبان فرانسه پرداخته بود به همين جهت فرانسوي را بهتر از انگليسي تكلم مي نمود. او مجموعه اي از خاطرات تلخ و شيرين نيم قرن زندگي در زادگاه صنعت نفت ايران را در حافظه خود داشت؛ از سالهاي سيطره استعمارگران انگليسي گرفته تا جريانات خيزش ملي شدن صنعت نفت و سفرهاي پياپي هيئت هاي خلع يد و يا جنگ هاي حكومت با عشاير جنوب و... بخشي از محفوظات ذهني او بود.
مجموعه اين توانمندي ها علي نهاوندي را به شخصيتي محبوب، بي نياز از تمجيد ديگران و شيفته خدمت به مردم مبدل ساخته بود كه دور از هياهوي دهه هاي 30 و 40 ، دل به قشلاق رنگ پريده مسجدسليمان باخته و همجواري مردمان ايلياتي اين ديار را خوشتر از اقامت در پايتخت و يا اروپا يافته بود. او با وجود كهولت سن و مشكلات دوران سالخوردگي ، همچنان مطالعه كتاب را  به عنوان يكي از علايق و يادگارهاي دوران جواني اش حفظ كرده و ساعاتي از شبانه روز را صرف مطالعه و تحقيق مي كرد و از اين كار لذت مي برد و از مصاحبت با مردم و كارگران بازنشسته نفت  كه در ويلاشهر اصفهان خانه داشته و گهگاه به منزل او رفت و آمد مي نمودند، به جهت يادآوري خاطرات سالهاي جواني اش بسيار خشنود مي شد.
اين پزشك مردمي و محبوب در پرونده كاري خود سابقه 5 هزار عمل جراحي را ثبت كرده است كه تقريبا نيمي از آنها در شرايط اضطراري انجام شده و هيچ ارتباطي با چشم پزشكي نداشته است. او در تمام مدت عمر خود هيچ وجهي از بيماران دريافت نكرد.هيچگاه مطبي داير ننمود و در تمام سالهاي اقامت مسجدسليمان پول دارو و عينك بيماران نيازمند را شخصا تقبل و بخشي از حقوق بازنشستگي اش را نيز بين چند خانواده تهيدست تقسيم مي كرد.